ز ایران گویم که سرزنده باد که جاوید باشد و پاینده باد ز مردان خوب و زجنگ آوران ز یاران خوب و ز نام آوران ز وقتی که گشت انقلابی عظیم جهان پر شد از عدل و دادی عظیم امامی بیامد، امامی کبیر که بود صادق و همچو شیری دلیر به جنگ آمد آن دشمن اجنبی به جنگش برفت فرزند نبی بیامد با هرچه توپ و تفنگ برفتیم ما همچو شیر و پلنگ شکست خورد آن دشمن اجنبی چو ما چیره گشتیم بر اجنبی برای تو ایران، جان داده ایم چه آلاله هایی جوان داده ایم تو ای شافعا، عشق ایران زمین بود تا ابد

گلچینی از بهترین اشعار فردوسی ندانی که ایران نشست منست جهان سر به سر زیر دست منست هنر نزد ایرانیان است و بــس ندادند شـیر ژیان را بکس همه یکدلانند یـزدان شناس بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس دریغ است ایـران که ویـران شود کنام پلنگان و شیران شـود چـو ایـران نباشد تن من مـباد در این بوم و بر زنده یک تن مباد همـه روی یکسر بجـنگ آوریـم جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم همه سربسر تن به کشتن دهیم بـه از آنکه کشـور به دشمن دهیم چنین گفت موبد که مرد بنام بـه از زنـده

رفتی تو شبی زخاطر من ای یار عفیف و پاکدامن ای یار،تودلربای مایی هم دل نشدی چو بی وفایی دربندتوبوده ام شب و روز من بنده تو،توشاه پیروز دل دادم و دلدار تو بودی غم بودم وغمخوار توبودی غم دارم و بال و پر ندارم وز یار خودم خبر ندارم گفتم که بمان تو ای عزیزم بعد از تو به دیده اشک ریزم قلبم هدف تیر غمت گشت مقتول به مژگان خمت گشت ای شافع شیدای پریشان بازیچه شدی چو بت پرستان